De dag van vertrek is aangebroken, de laatste spullen inpakken en lekker richting huis. Vanuit Kathmandu vliegen we naar Delhi in ruim 1,5 uur, daar hebben we 6 tussenuren voordat we we met de KLM naar Schiphol vliegen. Als alles goed zal verlopen zullen we om 6 uur vrijdagochtend de Nederlandse bodem onder onze voeten voelen. En dan als een haas naar onze grote vriend Joep.

Maar voordat we in Kathmandu in het vliegtuig zaten waren we nog wel even verder. Ongelofelijk, dachten we dat ze er bij de grens van Tibet-Nepal wat van kunnen. Volgens ons zijn ze daar in de leer geweest. Bij aankomst in de centrale hal ging al onze bagage door de scanner. Dan instapkaart halen, daar kregen we twee kaartjes om aan je handbagage te hangen, je kent die dingen wel, elastiekje en een kaartje waar je je naam op moet schrijven. ‘Die hebben we zelf al’. Dan naar boven wachten en weer wachten. De rij is aan het groeien dus wij ook maar in de rij. En weer de handbagage door een scanner, dachten we het gehad te hebben willen ze ook nog (bij iedereen) handmatig controleren. En zeiken over alles wat er in je tas zit en vragen stellen met drie woorden engels, wij geven antwoord met vijf woorden engels, dus hadden we een probleem. Maar uiteindelijk mochten we toch door. NEE, toch niet ‘waar zijn jullie kaartjes? die hebben we niet aan de tas gehangen, dat moet want die moet ik stempelen, omdat ik de tas heb gecontroleerd’ Dus Jan weer terug door de douane om beneden bij de incheckbalie weer twee van die k.. kaartjes te halen, omdat “meneer” zo nodig een stempel wilt zetten.

Nou, hij blij en wij blij we mogen door naar het vliegtuig. De irritatie grens was al aardig bereikt kunnen wij je melden.

Aangekomen bij het vliegtuig........ weer controle. ‘Nu zijn we er toch wel helemaal klaar mee hoor, we hebben toch een stempel op het kaartje aan de tas?’

‘Daar heb ik niks mee te maken’ Zei die knuppel, je valt hier van de ene in de andere verbazing. Gelukkig, ook hij vond het goed.

En met twintig personen in een Airbus A320. We zaten in ieder geval lekker ruim.

Op naar Delhi, op zich is het daar goed geregeld, maar ze vertellen je helemaal niets en dat is knap vervelend. Onze bagage kon niet worden door gelabeld maar deze is door de KLM opgevangen en op onze laatste vlucht gezet en waarachtig op Schiphol kwamen onze tassen op de band tevoorschijn, ‘gelukkig’ zeiden we tegen elkaar is dat toch nog goed gegaan. Een half uur eerder geland dus half zes stonden we op zeeniveau.